پزشکی و درمان
» درمان بیماری MS
درمان مولتیپل اسکلروزیس (ام اس)
در واقع در بیماری ام اس میلین نورون های دستگاه عصبی آسیب می بیند. میلین توسط سلول های ایمنی خود بدن هدف قرار گرفته و تخریب می شود. به همین علت به MS بیماری خودایمنی گفته می شود.
پس اولین چیزی که آسیب میبیند سرعت هدایت پیام در سلول های عصبی است. پس خیلی راحت متوجه میشیم که چرا حرکات دست و پا در افراد مبتلا به ام اس کند و آهسته شده است!
تشدید به عنوان علائم عصبی جدید یا بازگشتی تعریف می شود که حداقل طی 24-48 ساعت تکامل یافته است. تشدید می تواند توانایی عملکرد را قطع کند ، بنابراین هدف از درمان، تسریع بهبود است.
برای تشدید علائم، گاهی اوقات استروئیدها برای کوتاه شدن مدت و شدت حمله تجویز می شوند. اینها همان استروئیدهایی نیستند که ما در خبرها با ورزشکاران حرفه ای می شنویم.
استروئیدهای مورد استفاده در درمان MS به عنوان گلوکوکورتیکوئید شناخته می شوند. گلوکوکورتیکوئیدها التهاب را کاهش می دهند و در بیماری ها و شرایط مختلف (مانند واکنش های آلرژیک و آسم) استفاده می شوند. استفاده از استروئیدها در ام اس معمولاً شامل متیل پردنیزولون وریدی (از طریق ورید در بازو) است که یک بار در روز به مدت سه تا پنج روز تجویز می شود. گاهی اوقات استروئید داخل وریدی با قرص های استروئیدی ادامه میابد ، که در دوز کاهش یافته برای 1-2 هفته اضافی تجویز می شود.
مطلب مرتبط
چگونه می توانم هموگلوبین خود را سریع افزایش دهم؟درمان های پیشگیرانه
طی 17 سال گذشته ، هفت درمان پیشگیرانه برای کاهش شدت تشدید بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا درمان وخیم شدن بیماری ام اس تأیید شده است. به طور خلاصه ، این درمان ها شامل موارد زیر است:
· اینترفرون بتا -1a - یک اینترفرون بتا است که هفته ای یک بار با تزریق عضلانی تجویز می شود
· اینترفرون بتا -1b - فرم دیگری از بتا اینترفرون است که ممکن است هر روز در روز با تزریق زیر پوست تجویز شود. این تعداد به روش درمانی خاص بستگی دارد.
· اینترفرون بتا همه با همان مکانیزمی کار می کند که برخی سلولها و فرآیندهای سیستم ایمنی بدن را مهار میکند به طوری که روند التهابی شناخته شده در MS کاهش می یابد.
· شناخته شده است که اینترفرون بتا باعث ایجاد عوارض جانبی مختلف می شود. معمولاً این موارد عبارتند از: قرمزی و ناراحتی خفیف در محل تزریق ، علائم شبیه آنفولانزا از جمله تب ، لرز ، درد و خستگی و تغییر در عملکرد کبد. خون برای آزمایش ایمنی باید هر چند ماه یک بار در حالی که شخصی اینترفرون مصرف می کند ، گرفته شود. عوارض جانبی دیگری مانند افسردگی و تغییر در چرخه قاعدگی نیز ممکن است رخ دهد.
· گلاتیرامر استات - یک پروتئین مصنوعی است که از لحاظ ساختاری شبیه به یک جز میلین است. این عمل روزانه با تزریق در زیر پوست انجام می شود.
· تصور می شود که استات گلاتیرامر با القای سیستم ایمنی بدن برای تولید سلول های ایمنی ضد التهاب بیشتر کار می کند و سپس به کاهش التهاب در MS کمک می کند.
· گلاتیرامر استات عوارض جانبی مختلفی از جمله قرمزی محل تزریق ، خارش و تورم ایجاد می کند. همچنین تعداد کمی از افراد ممکن است یک "واکنش پس از تزریق" مختصر را تجربه کنند که شامل گرگرفتگی ، ضربان قلب ، احساس ضعف و تنگی نفس است.
· ناتالیزومب - آنتی بادی مونوکلونال است که از طریق وریدی (از طریق ورید در بازو) هر 4 هفته یک بار تجویز می شود.
· میتوکسانترون - یک داروی شیمی درمانی برای وخیم شدن اشکال بیماری ام اس حاد و ام اس پیشرونده ثانویه است. این دارو با تزریق داخل وریدی هر 3 ماه تجویز می شود. از آنجا که این دارو می تواند بسیار سمی باشد ، فقط در طی دوزهای محدودی از زندگی فرد می تواند تجویز شود.
· میتوکسانترون با سرکوب سیستم ایمنی بدن و کاهش تعداد کلی سلول های ایمنی بدن که می توانند باعث کاهش التهاب در MS شوند.
· میتوکسانترون با بسیاری از عوارض جانبی همراه است
درمان های علامت دار
از آنجا که التهاب و آسیب ناشی از مولتیپل اسکلروزیس می تواند انتقال طبیعی عصب در مغز و نخاع را قطع کند ، علائم زیادی می تواند رخ دهد. بعضی از اینها ممکن است گذرا و بعضی دیگر دائمی شوند. اهداف اصلی، مدیریت علائم، حفظ عملکرد مستقل و بهبود کیفیت زندگی است.
اگرچه داروهایی برای کمک به بسیاری از علائم در دسترس هستند ، اما داروها ممکن است تنها بخشی از درمان باشند. غالباً راهکارهای توانبخشی مانند فیزیوتراپی و کاردرمانی در بهبود و حفظ عملکرد طبیعی بسیار مفید است. مشاوره با متخصصانی مانند ارولوژیست ، روانپزشکان و متخصصان کنترل درد ممکن است بسیار مفید باشد. تغییر در تحرک ممکن است به متخصص طب فیزیکی و شغلی نیاز داشته باشد.
یک رویکرد هماهنگ ، جامع و میان رشته ای برای مراقبت از MS بهترین روش برای مدیریت طولانی مدت بیماری ام اس است.
