به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن استبکش به غمزه که اینش سزای خویشتن استگرت ز دست برآید مراد خاطر مابه دست باش که خیری به جای خویشتن استبه جانت ای بت شیرین دهن که همچون شم...

همیشه خانه خرابِ هوای خویشتنم

به تَنگ، همچو شرر، از بقای خویشتنمتمامْ چشم ز شوق فنای خویشتنمره گریز نبسته است هیچ کس بر مناسیر بندِ گرانِ وفای خویشتنم...به بی نیازی من ناز، می کند همّتتوانگر از دل ...